Sistemlerin İnternet üzerinden etkileşime geçmesini sağlayan bir özellikler grubu olan İnternet protokol paketi, temel protokollerinden biri olan TCP'yi (İletim Kontrol Protokolü) içerir. Sunucular arasında bağlantılar kurduğu ve sürdürdüğü için, protokole "aktarım katmanı" protokolü denir.

İnternetteki bilgisayarları tanımlamak için kullanılan IP numaralarını belirten İnternet protokolü (IP), TCP ile tamamlanır. İletim Kontrol Protokolü, bağlantıyı kurar ve mesajların bir sistemden diğerine taşınmasını kontrol ederken, İnternet Protokolü veri hareketi için talimatlar verir. TCP/IP, her iki ağı bir araya getirmek için sıklıkla kullanılan bir addır.

TCP sistemi, verileri bir bağlantı üzerinden göndermeden önce ayrı ayrı numaralandırılmış bitlere veya "bölümlere" ayırır. Kaynak ve hedefi tanımlayan bir önsöz, bir veri bölümüyle birlikte her dosyada bulunur. Paketler, hedefe gönderildiklerinden farklı bir sırayla ulaşabilirler çünkü İnternet üzerinde çeşitli yollar izleyebilirler. Mesajlar, iletim kontrol protokolü tarafından alıcı uçta doğru sırayla yeniden düzenlenir.

Ek olarak, TCP, her mesajın isteğe göre iletildiğinden emin olmak için yerleşik hata kontrolüne sahiptir. Her mesajın düzgün bir şekilde iletildiğini doğrulamayan UDP'nin aksine, bu yapar. TCP daha fazla gecikme süresine sahip olmasına ve yerleşik hata denetimi nedeniyle UDP'den daha yavaş olmasına rağmen, sistemler arasında kesin veri iletimini garanti eder. Sonuç olarak TCP, dosyalar ve web siteleri de dahil olmak üzere veri türlerinin çoğunu İnternet üzerinden iletmek için kullanılır. Tüm çerçevelerin sunulmasını gerektirmeyen medya yayını, UDP için mükemmeldir.